Kathleen Crum, Ph.D., ผู้เขียนบทความกล่าวว่า "เราเชื่อว่าการค้นพบนี้มีส่วนสนับสนุนในด้านนี้ โดยช่วยให้เราเข้าใจได้ดีขึ้นว่าความเชื่อมโยงระหว่างระบบความสนใจของสมองอาจเกี่ยวข้องกับการที่ PTSD พัฒนาขึ้นหลังจากได้รับบาดเจ็บในวัยเด็กได้อย่างไร" . Crum ซึ่งเคยอยู่ที่ MUSC ในช่วงเวลาที่ทำการศึกษา นับตั้งแต่นั้นมาได้เปลี่ยนมาดำรงตำแหน่งคณาจารย์ในภาควิชาจิตเวชศาสตร์ที่คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยอินเดียน่า

การล่วงละเมิดในวัยเด็กเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับพล็อต แท้จริงแล้ว เด็กที่เคยถูกล่วงละเมิดทุกรูปแบบมีโอกาสเกิด PTSD ได้มากกว่าถึง 70% การล่วงละเมิดทางเพศในวัยเด็กขัดขวางการพัฒนาของสมองและมีทฤษฎีว่าเกี่ยวข้องกับการทรยศหักหลัง ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อความไว้วางใจของบุคคลในสถาบันหรือบุคคลอันเป็นที่รักถูกละเมิดโดยการล่วงละเมิด

"วรรณกรรมทางจิตวิทยาในปัจจุบันชี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของบางสิ่งที่เรียกว่าการบาดเจ็บจากการทรยศ" Crum อธิบาย "ผู้คนรับรู้เหตุการณ์แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับรูปแบบการล่วงละเมิด"

ตัวอย่างเช่น ผู้เข้าร่วมการศึกษาที่มีประวัติการล่วงละเมิดทางเพศได้ลดการเชื่อมต่อ VAN-DAN ไม่ว่าพวกเขาจะพัฒนา PTSD หรือไม่ก็ตามในขณะที่ผู้ที่มีประวัติการล่วงละเมิดทางร่างกายไม่ได้ทำ

VAN และ DAN ต่างก็มีบทบาทที่แตกต่างกันในการควบคุมความสนใจ Crum กล่าว

"DAN เป็นเครือข่ายในสมองที่รับผิดชอบต่อความสนใจโดยสมัครใจ ในขณะที่ VAN เป็นกระบวนการในการเปลี่ยนหรือปรับทิศทางความสนใจของเราไปที่เหตุการณ์อื่น" Crum กล่าว “พวกมันทำหน้าที่เป็นกลไกผลัก - ดึง ในขณะที่การกระทำหนึ่งเกิดขึ้น อีกการกระทำหนึ่งไม่สามารถทำได้”

Joseph และ Crum ต้องการศึกษาเครือข่าย VAN-DAN เนื่องจากผู้ป่วย PTSD มักพบว่าเป็นการยากที่จะปรับทิศทางความสนใจใหม่

"บุคคลที่มีพล็อตมีปัญหาในการดึงความสนใจจากตัวชี้นำที่เกี่ยวข้องกับภัยคุกคามรวมถึงตัวชี้นำที่เตือนพวกเขาถึงประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจของพวกเขา" Crum อธิบาย "บุคคลที่เป็นโรค PTSD อาจมีแนวโน้มที่จะตีความสัญญาณที่เป็นกลางว่าเกี่ยวข้องกับภัยคุกคาม โดยรวมแล้ว ปัญหาเหล่านี้ส่งผลต่อความสามารถในการมุ่งความสนใจไปที่งานที่ทำอยู่ในชีวิตประจำวัน"

คิดว่าการตอบสนอง "ต่อสู้หรือหนี" อาจกระทำมากกว่าปกในบุคคลเหล่านี้ ซึ่งอาจอธิบายปัญหานี้ด้วยการเปลี่ยนความสนใจ Crum ได้ยกตัวอย่างเพื่อแสดงให้เห็นว่าเหตุใดผู้ป่วย PTSD จึงเป็นเรื่องยากที่จะมีสมาธิกับงานเฉพาะเมื่อการรับรู้ถึงภัยคุกคามภายนอกเพิ่มมากขึ้น

"ลองนึกภาพสถานการณ์ที่คุณกำลังกระโดดร่มหรือดิ่งพสุธาแล้วมีคนขอให้คุณทำโจทย์คณิตศาสตร์ที่ซับซ้อน คุณจะแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ได้ดีแค่ไหน" ครัมถาม "การมุ่งเน้นที่การเอาชีวิตรอดและการอยู่ห่างจากอันตรายสามารถแข่งขันกับการทำงานประจำวันได้ เช่น การสนทนาหรือการทำงานของเรา"

ทีมงานต้องการวัดการเชื่อมต่อ VAN-DAN เมื่อไม่ได้ใช้งาน เนื่องจากช่วยให้เปรียบเทียบความแตกต่างในการเชื่อมต่อได้โดยไม่ต้องมีงานเฉพาะ

ในการวัดการเชื่อมต่อระหว่างสภาวะพัก ทีมงานได้วางผู้เข้าร่วมในเครื่องสแกน MRI และขอให้พวกเขาโฟกัสที่กากบาทบนหน้าจอ เพื่อให้ระบบความสนใจของพวกเขายังคงอยู่ ผู้เข้าร่วมที่เป็นโรค PTSD หรือมีประวัติการล่วงละเมิดทางเพศพบว่ามีการเชื่อมต่อระหว่างภูมิภาค VAN และ DAN ในสถานะพักลดลง ซึ่งบ่งชี้ว่าการเชื่อมต่อระหว่างทั้งสองลดลง

นอกจากนี้ยังมีการสำรวจผลกระทบของฮอร์โมนออกซิโตซินที่เกี่ยวข้องกับการเชื่อมต่อที่ลดลง Oxytocin คิดว่าจะทำหน้าที่เกี่ยวกับระบบเครือข่ายความสนใจและกำลังได้รับการศึกษาในระดับประเทศว่าเป็นการรักษาที่เป็นไปได้สำหรับ PTSD และการบาดเจ็บในวัยเด็กรวมถึงที่ MUSC

"ออกซิโตซินมีความสำคัญมากสำหรับความผูกพันทางสังคมและการลดความเครียด" โจเซฟอธิบาย "แม้ว่า PTSD จะไม่ได้เกิดจากการบาดเจ็บทางสังคมและส่วนบุคคลเสมอไป แต่ดูเหมือนว่า oxytocin จะมีประโยชน์ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงมีการสำรวจเพื่อรักษาโรคนี้"

Crum เชื่อว่าขั้นตอนต่อไปสำหรับภาคสนามคือการตรวจสอบว่าการได้รับบาดแผลนั้นส่งผลต่อการเชื่อมต่อเครือข่ายความสนใจอย่างไร

"การวิจัยที่มีอยู่ชี้ให้เห็นว่าการสัมผัสบาดแผลนั้นสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงในสมองและการทำงานของสมอง โดยไม่คำนึงถึงการวินิจฉัย PTSD" Crum กล่าว "งานในอนาคตควรวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างการสัมผัสกับบาดแผลและความเครียดที่กระทบกระเทือนจิตใจในกลุ่มที่ได้รับบาดเจ็บที่ได้ทำและไม่พัฒนา PTSD เช่นเดียวกับกลุ่มที่สามที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ "สล็อตออนไลน์ 918kiss